هزاران راه نرفته

این چند وقته اکثر شبا داشتم برای تزیین کلاس ماکت و پوستر و کاردستی های مختلف درست میکردم. هفته قبلشم بعد از ظهرها مینشستم پای چرخ خیاطی و دوتا بلوز واسه خودم دوخته بودم. به کلی یادم رفته بود من عاشق استفاده کردن از دستام هستم. خیلی لذت بخشه وقتی یه چیزی رو خودت به وجود میاری. اینقد کیف کردم که حتی یه لحظه از ذهنم گذشت کاش به جای ده دوازده سال دوری از خونه و درس و دانشگاه میرفتم پی همین کار شاید خیاط یا نقاش خوبی میشدم. کاش پدر و مادرم منو از پای دارقالیچه کوچولوم نمی‌کشیدن کنار تا بشینم پای درسی که به دردم نخواهد خورد.